چهارشنبه, 14 آبان 1404
معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور:
به گزارش خبرنگار شبکه خبری آب ایران، مهدی جمالی‌نژاد معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور در افتتاحیه در کارگاه آموزشی منطقه‌ای پیاده‌سازی مدیریت جامع سیل (IFM)؛ درس‌آموخته‌ها و چالش‌ها اظهار کرد: در سال‌های گذشته سیلاب‌های بسیاری در کشور به وجود آمده است که سال ۹۸ نزدیک‌ترین و شدیدترین نوع واقعه در مناطق حاصلخیز و خشک رقم خورد.
وی گفت: داستان سیلاب برای ما قصه پرغصه‌ای است که همیشه با آن درگیر هستیم چرا که توسعه روزافزون شهرها باعث شده است تا اراضی قابل نفوذ که در عرصه شهرسازی و توسعه پهنه‌های شهری قرار می‌گیرند به سطوح غیر قابل نفوذ نظیر خیابان‌ها و پشت بام‌های وسیع تبدیل شود.
جمالی‌نژاد تصریح کرد: از طرف دیگر مسیرهای شبکه‌های موجود که وظیفه جمع آوری آب‌های حاصل از بارندگی را بر عهده داشتند محو گردیده و جای خود را به سطوح سطح شهری دهند و پل‌ها ساخت و سازهای غیر مجاز، کوچک سازی بستر از طریق تصرف و برداشت بی‌رویه شن و ماسه، مسدود کردن بستر آبراهه‌ها بدون رعایت قوانین همگی مزید بر علت شده‌اند تا اختلالاتی را در دفع طبیعی روان آب‌های ناشی از بارندگی به وجود آورند و باعث ایجاد جریان‌های سیلابی شوند.
معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور ادامه داد: اکنون زمان آن رسیده است تا بشر با اقداماتی عالمانه خلاقانه و نوآورانه روش‌های مصنوعی جهت جمع آوری و دفع روان آب‌های حاصل از بارندگی ابداع نماید تا شهر را در مقابل سیلاب‌های درون شهری حفظ کند و روان آب‌های حاصل از بارندگی را هرچه سریع‌تر از سطح شهرها تخلیه نموده و حفظ محیط زیست سلامت و رفاه جامعه را تضمین کنند.
وی با اشاره به اینکه تاکنون مجموعه اقداماتی توسط وزارت کشور، شهرداری‌ها و دهیاری‌ها در طول نیم قرن اخیر صورت گرفته است، تصریح کرد: این اقدامات میزان قابل توجهی از جمع‌آوری و دفع آب‌های سطح شهر را کاهش داده و همه شهرها از سامانه‌های لازم بهره‌مند شده است اما به نظر می‌رسد با توجه به تغییرات اقلیمی لازم باشد تا یک فرایند بازنگری در خصوص وضعیت جمع آوری آب‌های سطح شهر به صورت دقیق‌تر مورد بررسی قرار گیرد.
جمالی‌نژاد با بیان اینکه در چند سال اخیر شاهد سیلاب‌های شدیدتری نسبت به گذشته بوده‌ایم و این موضوع ضرورت تجدید نظر در استانداردها را دوچندان می‌کند، افزود: حال با تغییرات جدی اقلیمی مواجه شده‌ایم و باید تکنیک‌ها و فناوری‌های نرم و سختی که موجب کاهش دبی سیلاب در مبدأ شده و بهره‌گیری از سامانه‌های فعلی را تسریع کند، مورد توجه قرار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: مدیریت یکپارچه سیلاب شهری شامل ترکیبی از تکنیک‌های فیزیکی مانند سازهای و غیرسازه‌ای است که برای کاهش تأثیرات سیلی در مناطق شهری به کار می‌رود.
معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور گفت: تکنیک‌های فیزیکی نوین و نوآورانه‌ای به مرور زمان توسعه یافته‌اند تا استراتژی‌های مدیریت سیلاب را بهبود بخشند. برخی از تکنیک‌های نوآورانه شامل زیرساخت‌های سبز استفاده از روف‌گاردن‌ها، سقف‌های سبز، استفاده از پوشش‌های نفوذپذیر فضاهای سبز برای جذب و نگهداری آب، کاهش جریان سطحی و بهبود زیرساخت‌های آبی شهری است.
وی در ادامه این اقدامات و تکنیک‌های فیزیکی افزود: سیستم‌های زهکشی پایدار از قبیل فرآیندهای طبیعی برای مدیریت آب‌های سطحی و محیط‌های آبی نظیر تالاب‌ها و حوضچه‌ها هستند که جریان آب را کنترل می‌کند و نیز باعث تصفیه آب می‌شود.
جمالی‌نژاد ادامه داد: سیستم‌های مدیریت هوشمند سیلاب، یکپارچه‌سازی شبکه‌های اسکن و نظارت به صورت لحظه‌ای برای ایجاد سیستم‌های مدیریت هوشمند آب سیلاب که نسبت به دینامیک و جریان هوا واکنش نشان می‌دهند و جریان آب را بهینه می‌سازند از جمله تکنیک‌های فیزیکی نوآورانه مدیریت یکپارچه سیلاب شهری به شمار می‌رود.
وی گفت: سیستم‌های هوش مصنوعی برای پیشگیری و مدیریت بهتر سیلاب با استفاده از سیستم‌های هشدار زودهنگام و مدل‌های هیدرولوژیکی شبیه‌سازی مدل سیستم‌های آب شهریست که می‌تواند باعث کاهش تأثیرات سیل در مناطق شهری شود.
معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور همچنین در ادامه افزود: تأسیسات ذخیره آب همچون ایجاد سازه‌های زمینی برای ذخیره و نگهداری آب سیلاب به منظور مدیریت جریان‌های سیلاب و کاهش دبی جریان و سپس استفاده از آب‌ها برای ساختمان‌سازی و آتش نشانی و فعالیت‌های سازهای مختلف هستند.
وی ادامه داد: ساخت مخازن آب به منظور ذخیره‌سازی آب باران برای جمع‌آوری از راه ساختمان‌ها، تکنولوژی هوشمند در مدیریت سیلاب، استفاده از تکنولوژی‌های هوشمند جهت جمع‌آوری داده‌های هواشناسی و نقشه‌برداری ماهواره‌ای و مدیریت سیلاب جامع محور با مشارکت جوامع مدنی و محلی در مدیریت سیلاب از طریق ساخت سازه‌های بسیار کوچک، مدیریت روان آب نظیر حوضچه‌های نگهداری، از جمله مواردی است که تا حدود بسیار زیادی به شکل‌گیری بلوک‌های شهری مقاوم‌تر و پایدارتر توجه دارند.
وی در پایان افزود: فناوری‌های ذکر شده ترکیبی از رویکردهای مهندسی سنتی با راهکارهای نوآورانه مبتنی بر حفظ زیست‌بوم ترکیب می‌شود و در نهایت شهرهای تاب‌آور را ایجاد می‌کند؛ اما آنچه بیش از همه باید مورد توجه قرار بگیرد این است که باید برای حل مشکلات جدید ابزارهای نوین را در اختیار بگیریم.
ادامه