جمعه, 2 آذر 1403
به گزارش شبکه خبری آب ایران، در این نشست مدیرعامل شرکت با تأکید بر اهمیت آمایش سرزمین در برنامه ریزی برای توسعه افزود: محور توسعه در یک جامعه علاوه بر زیرساخت های لازم، وجود منابع کافی آب است و لازمه توسعه پایدار شناخت صحیح ظرفیت ها و محدودیت های آبی منطقه است و در نهایت باید توسعه بر پایه منابع موجود آب و ظرفیت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی هرمنطقه شکل بگیرد.
غفارزاده با اشاره به اینکه هر گونه بارگذاری در حوضه آبریز در زمینه های صنعت، کشاورزی و مصارف جمعیتی باید با توجه به ظرفیت آبی حوضه آبریز انجام شود و محوریت نقشه توسعه باید آمایش سرزمین مبتنی بر محور آب باشد، گفت: این پتانسیل منابع آب یک منطقه است که تعیین می نماید چه نوع توسعه ای در کجا باید انجام گیرد. چه در بخش کشاورزی، چه صنعت و چه شرب باید محدودیت ها و ظرفیت های تأمین آب پایدار در صدور مجوزها مد نظر قرار گیرد.
وی بر اساس مطالعات و تحقیقات انجام گرفته در این شرکت، دخالتهای سیاسی در توسعه استان بدون در نظر گرفتن محدودیت های آبی؛توسعه انسانی، صنعتی و کشاورزی بدون در نظر گرفتن محدودیت های منابع آب؛ عدم رعایت محدودیت های سرزمینی منابع آب و توسعه بی رویه کشاورزی سنتی به ویژه در سرشاخه های رودخانه ها؛ عدم توجه کافی به محدودیت های آبی و محور نبودن آن در تهیه سند آمایش سرزمین؛ عدم رعایت سند آمایش سرزمین در توسعه شهرستانها؛ نبود اطلاعات کافی از چشم انداز توسعه صنعتی استان؛ صنایع خلق الساعه و نبود برنامه برای توسعه صنایع کم مصرف در استان را به عنوان چالش های شناخته شده ارزیابی نمود.
غفارزاده اقداماتی از قبیل باز تخصیص آب، استفاده از پساب و منابع آبی نا متعارف، کشاورزی مدرن و تغییر کشاورزی سنتی به کشاورزی در محیط های کنترل شده، اصلاح الگوهای کشت به کشت های کم مصرف و پر بازده،ارتقا و بروز نمودن صنایع و کاهش مصارف در صنایع پر مصرف فعلی و توسعه گردشگری در پیرامون منابع آب را به عنوان فرصت هایی برای بهبود وضعیت موجود ارائه نمود.
ادامه