هر خراسانی و به ویژه هر کشاورزی باید حافظ، نگهبان و مدیر آب باشد

     کشاورزان چون ریشه در خاک دارند همیشه تاریخ سرامدان دفاع از این آب و خاک بوده، هست و خواهند بود. تاریخ انقلاب شکوهمند اسلامی و دوران دفاع مقدس ما پر است از جانفشانی ها و دلیری ها و شهادت مجاهدان بزرگ خدا که بیش از همه یا کشاورز یا کشاورز زاده بوده اند. دیروز، روز پدران و مادرانمان بود. آنان به بهترین شکل ممکن به رسالت و وظیفه و تکلیفشان عمل کردند. امروز روز ماست. ما هم باید فرزندان خلفی باشیم و اینجا، قطعه ای از بهشت و محل نزول فرشتگان خدا، را از بلای مرگبار و زندگی کش و تمدن سوزی که خود با خود خواهی و فزون طلبی، بد مصرفی و اسراف آب بر سرمان آورده ایم، نجات دهیم.

     در استان در سال 1200 میلیون متر مکعب بیش از بیشترین حجمی که در بدترین شرایط حق داریم، آب برداشت می کنیم. در برداشت و مصرف آب اندازه و حرمت آب را به عنوان بی نظیرترین، ارزشمند ترین و گرانترین هدیه خداوند نگه نمی داریم. در شرب و بهداشت شهری و روستایی، کشاورزی و صنعت و خدمات آب را بیمارگونه بد مصرف می کنیم. این میزان اضافه برداشت پیآمدهای ویرانگر و جبران ناپذیری دارد. سطح آب زیرزمینی در دشت هایمان هر سال کاهش می یابد؛ آبدهی چشمه ها و قنات ها و چاه ها و رودخانه ها کم می شود و این منابع خشک می شوند؛ آب شور می گردد؛ زمین نشست می کند و ترک می خورد و شکاف بر می دارد؛ زمین های بارور کشاورزی به کویر و شوره زا و کانون های تولید ریز گرد تبدیل می شود و پایداری راه ها و راه آهن، خطوط انتقال انرژی و آب و ساختمان ها تهدید می شود. در این میان ما با بد مصرفی آب بر این آتش خانمانسوز نفت می ریزیم.

    چه باید کرد؟ باید با همه وجود بپذیریم که دوای درد ما سازگاری با کم آبی است. در این راستا در اجرای مصوبات کارگروه ملی سازگاری با کم آبی، کارگروه سازگاری با کم آبی استان بر مبنای خرد جمعی و با کمک همه اعضای کارگروه، نخبگان و دانشگاهیان عزیز، نمایندگان تشکل های قانونی کشاورزان، نهادهای مدنی و دیگر دلسوزان برای هر محدوده مطالعاتی، شهرستان و استان طرح سازگاری با کم آبی مستند و علمی تهیه کرده است. بر مبنای این طرح باید با کمک دانش، فنآوری و کمک همگان  مصرف آب شرب و بهداشت شهرها و روستاها منطقی شود؛ حجم هدررفت آب از شبکه های انتقال و توزیع و حجم آب صنعتی و کشاورزی کاهش یابد؛ طرح های آبخوانداری و تغذیه مصنوعی اجرا شود و از آب چندین بار استفاده شود. عملکرد اجرای همه طرح ها باید به گونه ای باشد که تا سال 1405 حجم کسری مخزن آبخوان های زیرزمین، 1200 میلیون متر مکعب در سال، صفر شود.

     در این راستا شرکت آب منطقه ای متعهد شده است که در دشت های ممنوع و بحرانی قطره ای آب جدید تخصیص ندهد. برای توسعه صنعت، فضای سبز، خدمات و تامین آب شرب و بهداشت شهرها و روستاها حجم لازم بیشتر از حجم تخصیص داده شده باید از منابع آب مجاز کشاورزی با هماهنگی شرکت آب منطقه ای آب خریداری شود.

      با این باور و برنامه و پذیرش نقش برجسته، اهمیت بی نظیر و جایگاه بی مانند تشکل های قانونی کشاورزی در مدیریت آب از سویی و از سوی دیگر دامنه و شدت و گستره بحران مرگبار و زندگی سوز آب دیگر زمان آن فرا رسیده که همه با هم بپذیریم که برای زندگی و ماندگاری در این سرزمین خشک و کم آب باید از بد مصرفی بشدت پرهیز کنیم؛ با افزایش دانش و فنآوری از قطره قطره آب به درستی استفاده کنیم و توزیع آب مفت و رایگان و یارانه ای را سیاستی نادرست بدانیم و بازار آب را، که به دلیل سیاست های نادرست زیرزمینی شده، را دوباره زنده و قانونی کنیم.  

    در پاسخ یکی از عزیزان برای مالکیت کشاورزان عزیز بر آب چاه، عزیزان هیچ دولت و حاکمیتی مالکیت مطلق یک گروه خاص و ویژه بر آب را نمی پذیرد و نمی تواند بپذیرد. چرا؟ چون آب با امنیت ملی چنان گره خورده که نمی توان ایندو را از هم جدا کرد و نادرست و خطاست اگر خدای نکرده ارزش و قدر امنیت ملی را ندانیم.

      پس از امروز هر کشاورزی نگهبان و مدیر آب است. باید همه دست در دست هم از حفر چاه غیر مجاز و تجاوز به حریم و بستر رودخانه ها و مسیل ها جلوگیری کنیم؛ بر روی همه چاه ها با هر مصرفی کنتور حجمی نصب کنیم و کنتورها همیشه درست و بروز باشد و از آب برابر حجم مجاز پروانه بهره برداری برداشت کنیم. بپذیریم که اضافه برداشت از منابع کم و اندک آبی، حرام قطعی خدا و ناپسند و تجاوز به حق و حقوق بیش از 80 میلیون ایرانی و فرزندانمان است. تجاوز به حق آن کشاورز عزیزی است که از چاهش به اندازه پروانه و به میزان مجاز برداشت می کند. دیگر نباید در برابر تجاوز به منابع آبی بی تفاوت باشیم و سکوت کنیم. همکاران شما در شرکت آب منطقه ای 24 ساعته آماده اند که گزارش های شما را دریافت و با متخلفین سریع برخورد کنند. دادگاه ها و دادستان های محترم هم آماده رسیدگی در خارج از نوبت و صدور احکام قاطع و بازدارنده هستند. برای آنکه همیشه آب برای بقا و زندگی داشته باشیم باید از منابع آبی در حد مجاز برداشت کنیم. اگر خدای نخواسته به همین شیوه مصرف نادرست و اسراف بیمارگونه آب ادامه دهیم هیچ راهی و شانسی برای ماندگاری و بقا نداریم.